Tomorrow’s Child

Ray Anderson (July 1934 – August 2011) was een Amerikaanse duurzaamheidspionier en zeer succesvolle ondernemer. Een inspiratiebron die zijn tijd ver vooruit was.

Terwijl ik nog leerde rekenen, was Ray aan het ondernemen. Halverwege de jaren negentig zag hij al in dat ons huidige industriële “take-make-waste” systeem niet lang houdbaar zou zijn. De wijze waarop wij het “nemen” van onze aarde volhouden - zonder enige vorm van herstel -, zou op een bepaalde dag gezien gaan worden als stelen. Stelen van de toekomst. De toekomst van onze kinderen. Stelen is strafbaar. En wie wil er nu strafbaar zijn?

Mission Zero

Hij schreef een plan om Mountain Sustainability te overwinnen met Interface Inc. (makers van modulair tapijt). Het grote doel noemde hij zijn Mission Zero: in 2020 nul negatieve impact maken op de planeet. Ray was hiermee anders dan de rest, en werd door verschillende CEO’s openlijk voor gek verklaard.

Tijdens een meeting op dinsdagochtend, legde Ray zijn overtuiging uit aan Glenn Thomas. Deze medewerker van Interface begreep de boodschap maar al te goed. Niet veel later ontving Ray een gedicht van Glenn. Het gaat over het kind van morgen dat zal leven met de puinhoop die wij vandaag de dag creëren.

Tomorrow’s Child

Without a name; an unseen face
and knowing not your time nor place,
Tomorrow’s Child, though yet unborn
I met you first last Tuesday morn.

A wise friend introduced us two,
and through his shining point of view
I saw a day that you would see;
a day for you, but not for me.

Knowing you has changed my thinking
for I never had an inkling
That perhaps the things I do
might someday, somehow, threaten you.

Tomorrow’s Child, my daughter/son
I’m afraid I’ve just begun
To think of you and of your good,
though always having known I should.

Begin I will to weigh the cost
of what I squander; what is lost
If ever I forget that you
will someday come to live here too.

© Glenn C. Thomas 1996

Indrukwekkend, he? In mijn hoofd is het beeld haarscherp: ik zie een kind dat het slecht heeft door ons roekeloze gedrag. Het blijft iets wat we als mensen slecht kunnen verteren. Zo’n visualisatie, zeker als het gaat om kinderen (kwetsbaar) en de toekomst (vaag), helpt extreem goed om een moeilijke boodschap over te brengen. Het helpt ons - jou én mij - in actie te komen. Want nee, niemand wil de toekomst van onze kinderen stelen. Zelfs niet als het strafbaar is.

Meer weten? Hierbij een TED-talk van Ray Anderson over de Business Logic of Sustainability…. vanaf 13:30 leest hij het gedicht “Tomorrow’s Child” voor.